دیالوگ ماندگار فیلم Mary and Max (2009)

وقتی جوون بودم دوست داشتم هرکس دیگه ای باشم جز خودم دکترم گفت اگه توی یه جزیره وسط دریا بودم مجبور میشدم به همنشینی با خودم عادت کنم فقط من و نارگیلها اون گفت که باید با خودم کنار بیام با تمام عیب و نقصها ما خودمون نیستیم که عیب و نقصها رو انتخاب میکنیم اونا بخشی از وجود ما هستن و باید باهاشون کنار بیایم اگرچه دوستامون رو میتونیم انتخاب کنیم و من خوشحالم که تو رو انتخاب کردم دکترم یه چیز دیگه هم میگه اینکه زندگی هرکس مثل یه راه بی انتهاست بعضیاشون صاف و آسفالت شده هستن و بعضی دیگه مثل مال من پر از شکاف و پوست موز و ته سیگارن راه تو هم احتمالا مثل راه منه البته با شکافهای کمتر امیدوارم یه روزی راه ما بهم برسه و بتونیم باهم یه شیر غلیظ شیرین بخوریم